Eén dag eerder … 29 maart 2019

Zoals altijd zwaaide ik die vrijdagmiddag mijn leerlingen uit. Twee keer per dag gaven we elkaar een hand omdat we het zo belangrijk vonden aandacht voor elkaar te hebben, om te laten zien en te voelen dat wij een groep waren, een ‘echte groep. Een proces dat in het begin van het schooljaar veel aandacht vraagt en daardoor ook intensief is, maar waar je het hele jaar samen de vruchten van plukt. Het was ook dit jaar weer gelukt. Fijn weekend en tot maandag!

Het was een fijne week geweest en ik genoot intens van deze groep; het was een grote groep, dat wel maar ook een echte groep waarin de chemie duidelijk voelbaar was. Ik was gek met mijn leerlingen en mijn leerlingen met hun juf, met mij. Glimlachend en tevreden liep ik terug naar mijn lokaal, her en der nog even de kratten onder de kapstok recht zettend, de krukjes bij de pc’s op hun plek, de deuren dicht. Nu nog even afronden en opruimen en mijn spullen inpakken, nog even ontspannen kletsen met collega’s en dan lekker weekend.

Eenmaal thuis genoten we; van elkaar, van ons gezin, van onze huisdieren en onze wekelijkse vri-mi-bo. Een van de vele fijne momentjes voor onszelf: samen de week doornemen, terugkijken naar mooie momenten, sprekend over dingen die speciale aandacht vroegen en plannen makend. Ik had een lekker weekend voor de boeg. Met mijn hobbyspullen ingepakt verheugde ik me weer op een creatief dagje workshoppen; een aantal keren per jaar genoot ik intens van zo’n dagje. Nieuwe ideeën opdoen, nieuwe mensen ontmoeten, creatief uitspatten en vooral genieten, veel genieten.

Niets wees erop - natuurlijk niet - dat nog geen 24 uur later mijn hele wereld op z’n kop zou staan, dat mijn en daardoor ook ons leven zo zou veranderen ....