Bloempotten, 27 juni 2021

Een zonnige zondagmiddag in juni; we besluiten even naar het tuincentrum te gaan om bloempotten en potgrond te halen, alleen dat en dan weer weg. Het tuincentrum is op dit tijdstip geen feestje maar soms wil je wat en bloempotten zijn lastig te verkrijgen; we willen graag dezelfde potten voor onze Agapanthussen dus ga ik deze uitdagingen aan. 

Agapanthussen, ofwel liefdesbloemen zijn mijn nieuwste liefde. Daar waar voorheen mijn dagen gevuld waren met allerlei andere activiteiten blijk ik me nu meer betrokken te voelen bij de natuur dan ik altijd dacht. Soms valt me een bloem op en dan zeg ik tegen mijn man ‘kijk die is ook mooi!’ Voor hem moet deze nieuwe ontwikkeling ook iets grappigs zijn; zijn reactie is vaak een lachend ‘die staat er al 15 jaar in’. 

Voor we het tuincentrum inlopen eerst het gebruikelijke ritueel: oordoppen in, handen ontsmetten en een karretje pakken. We zijn nog maar net de klaphekjes door als we bij toeval een kennis treffen; daar zat ik nou net op te wachten … niet dus, niet op deze dame. 

We zeggen gedag - beleefd maar beter hadden we door kunnen lopen - en dan barst ze los; ze zit enorm hoog in haar emotie en wat volgt is een bak vol felle woorden over een situatie - waar wij overigens niets mee te maken hebben - die haar bezig houdt. 

Het lijkt alsof de dag opeens verandert in de nacht, alsof alle lampen in het tuincentrum uitvallen en de nachtkermis losbarst… ik ga zomaar vanuit het niets volledig op slot: Er zitten watten in mijn hoofd - geen roze wolk -, mijn oren gaan dicht waardoor ik niets meer hoor en de piep in mijn hoofd piept niet meer maar krijst inmiddels. Ik word daar midden op dat pad duizelig, misselijk en licht in mijn hoofd. Vertwijfeld grijp ik Erik vast; hij ziet me wit wegtrekken, ziet wat er gebeurt. Ik ga volledig uit! Met een gemompeld ‘sorry, maar dit trek ik niet’ loop ik weg en ga in hoekje op een grote bloempot zitten. Mijn emmer is als een waterval zo snel overgelopen. Mijn tranen zitten hoog tegen het plafond; met mijn ogen dicht probeer ik de rust te vinden. Mindfullness it is! 

Als ik weer een klein beetje bijgekomen ben - ik zit nog steeds op de bloempot en ben volledig uitgeblust - nemen we de kortste weg naar buiten. De bloempotten? Die hebben we niet gevonden. Not yet!