Kerstpakket?

Van een lief Lotje kreeg ik vorige week de vraag ‘Mis jij je kerstpakket ook?’ 

Mijn eerste reactie was een volmondig  ‘ja’, maar toen ik mijn gedachten erover liet gaan voelde ik dat het me niet eens zozeer om het pakket zelf ging of om de inhoud ervan. Het was meer in het geheel van het jaar en de toch wel bijzondere periode die December was. 

Een kerstpakket was eigenlijk een soort van waardering aan het eind van het jaar, een jaar waarin je lekker gewerkt had, doelen had behaald en naast dagen waarvan je dacht ‘sla deze maar over’, ook intens had genoten. Dus ja, in die zin miste ik een kerstpakket wel want echt, ik werkte ook en hard, nog steeds. En toch ging het verder dan dat leuke tasje met Rituals producten, de doos bonbons, de cadeaubon, de dertiende maand of de flessen wijn. 

Het was voor mij veel meer wat er allemaal in die Decembermaand was wat ik miste. Al die fijne, gezellige en sfeervolle momenten die me verteld werden, die ik zág en die ik van mijn eigen gezin meemaakte. Mijn kinderen die genoten van hun beider kerstborrels, mijn man die met een maat voor een - ijskoude - kerstborrel de stad in ging. De foto’s van een lief stel vrienden dat een kerstmarkt bezocht. 

Nu was het voor mij ook gewoonweg geen doen om aan dit soort dingen deel te nemen en al was ik ontzettend trots op de ontwikkeling en de banen van mijn kinderen, genoot ik van het enthousiasme van mijn man en van de foto’s van dat lieve stel, toch voelde ik een steekje en dát … dat had puur en alleen te maken met gemis want gúnnen deed ik het ze, uit het diepst van mijn hart. 

Het steekje deed na al die jaren nog steeds een beetje pijn en dat mocht, want het ging over juist dát deel van mijn leven dat zo vol, zo bijzonder en zo sprankelend was geweest. Ik miste het nog steeds en dat kon er ook gewoon zijn, want missen mocht, altijd en overal en in alles wat belangrijk voor je was. Sterker nog, ik zou het niet eens nīet willen missen want het had zoveel voor mij en mijn leven betekent.

Er echt over nadenken deed ik verder dan ook niet; dat had ook geen zin want het leverde me precies niks op en bovendien, als ik maar lang genoeg dacht - dan kwamen de tranen vanzelf. Helemaal in een overprikkelende maand als December waarin dat gemis weer een beetje sterker was. 

Dus legde ik de focus op de dingen die voor mij zo belangrijk waren en die me energie gaven: Lieve contacten, bijzondere momenten, knus en gezellig en niet te vergeten mijn creativiteit dat een essentieel, ontspannende invulling in mijn huidige leven geworden was. 

En al die dingen samen  … het was dan wel geen kerstpakket op zich maar wat het voor mij wel was: Puur geluk, en dat over het hele jaar dat achter me lag.