Herfst? Lente!

Het was een prachtige herfstdag en we besloten om opnieuw gezellig samen in de tuin aan de slag te gaan. Genoeg te doen, de tuin moest herfst- en winterklaar gemaakt worden. We hadden al heel wat momentjes samen in de tuin doorgebracht. 

In voorgaande jaren kwam het er ook gewoon nooit van; ik had door mijn fulltime baan een lekker volle agenda en de tijd die over was besteedde ik liever aan andere dingen. Bovendien had me de tuin nooit zo getrokken; wel om naar te kijken en in te genieten, niet om in te werken. Hoe anders was dat nu. Heerlijk ontspannen werd ik ervan. 

De grote boom achterin onze tuin was al gesnoeid en de takken moesten nog gesorteerd worden. Dikke takken aan de kant, hout voor de kachel - een mooi werkje voor Erik - en ik hield me bezig met de kleinere takken: In stukjes in de groencontainer. 

De zon scheen en er stond een fijn briesje, warm was het gelukkig niet en toch was de temperatuur precies goed om een lekker frisse snuit te krijgen. Buiten zijn was fijn als het niet te warm of te koud was, als het niet te hard waaide en de zon niet in mijn gezicht scheen. De zon en de schittering zorgden voor hoofdpijn en als het buiten maar hard genoeg waaide, waaide het vanzelf ook in mijn hoofd. Er waren nogal wat voorwaarden dus voor ik lekker aan de slag kon, maar dat mocht de pret niet drukken. 

Met een snoeischaar in mijn met gebloemde handschoentjes bedekte handen nam ik de takjes onder handen; tak-jes inderdaad want takjes dikker dan een halve centimeter kreeg ik niet eens doormidden. Ik probeerde het soms natuurlijk wel en dan stond Erik vermakelijk te kijken hoe ik worstelde en tenslotte op moest geven. Ik stond daar dan eerst met met alle kracht - met een felle blik in mijn ogen en de tong uit mijn mond - flink mijn best te doen, maar kreeg het gewoon niet voor elkaar. Kippenkracht dus, maar gelukkig waren er nog genoeg heel kleine takjes die ik lekker kon knippen. 

Op een ander moment sorteerde ik mijn mini agapanthussen, de plantjes die ik dit jaar op had laten groeien. Vorig jaar had ik van bijna alle soorten zaad bewaard, gesorteerd in envelopjes en bewaard op een droge en donkere plek. Afgelopen voorjaar was ik ermee aan de slag gegaan. Het zaaien op zich was al een uitdaging want meer dan eens brak het zweet me uit. Het kostte me energie omdat de gedroogde zaadjes inmiddels ook droge schilfers hadden gekregen en die moest ik dan weer niet zaaien. Ik riep de hulp in van een goede vriend en zo zaten we soms samen te prutsen met dat kleine grut. Naast nuttig was het nog gezellig ook, al werd ik er regelmatig overprikkeld van. 

Eenmaal gescheiden van elkaar had ik de zaadjes in gemengde grond gezaaid, water gegeven en verzorgd. Dat was nog wel een dingetje want ik vergat ze soms gewoon. Als ik nieuwe plantjes wilde, moest ik ze wel eerst gaan verzorgen. Dus zette ik een timer en gaf ik ze elke ochtend water. 

Toen de eerste kleine groene puntjes verschenen was ik trots, mijn eigen plantjes! Nieuw leven uit die kleine, zwarte puntjes, hoe mooi was dat. En nu, nu waren ze alweer een flink stuk gegroeid en stonden ze al de hele zomer buiten. Het werd de hoogste tijd ze te beschermen tegen de kou die ongetwijfeld komen ging. Mooie plantjes waren het en ik wilde ze niet kwijt. Groeien, volgend jaar opnieuw en verder. Dat ik straks een tuin met misschien wel honderd agapanthussen had, dat zag ik dan wel weer. Ik genoot ervan en dat was het belangrijkst. 

En tenslotte de bollen, hoe leuk was dat! Je stopte een bolletje in de grond en in het voorjaar was de hele tuin een bloemenzee. Zo stonden we met ons tweeën; Erik groef en pootte, ik gaf de bollen aan. Dit was de beste optie want als ik de bollen zou gaan planten, werd het helemaal een feest. Bukken, graven en poten was vanwege de duizeligheid niet zo’n succes, alhoewel het misschien best een leuk gezicht was geweest … onze bollenchaos. Ik stond dus met een kratje vol bollen - zo’n 200 stuks - naast Erik en telkens als hij gegraven had, gaf ik de bollen aan.

We genoten van onze momentjes samen en  

ik verheugde me alvast alweer op de lente; al die bollen, al die vrolijkheid in onze tuin vol narcissen, krokussen, sneeuwklokjes en aliums!