Dat meisje

Van bruisend energieke dagen, 

gelukkig, enthousiast en blij, 

weinig zorgen, intens genietend, 

dat was ik, dat meisje in mij. 

De wereld lag toen aan mijn voeten, 

uitdagend, prikkelend, vol en meer,  

echt, wat mis ik toch die dagen,

en dat missen … dat doet zeer 

Hoe anders is dan nu het leven, 

en niet alleen maar dat van mij, 

de jaren zijn voorbijgevlogen, 

vijf, vandaag, zo op een rij 

Van buiten bijna nog hetzelfde, 

wat een ander zo vaak ziet, 

van binnen nog die onmacht,

pijn, onzekerheid en verdriet. 

Zoekend, vallend, en soms botsend, 

met mijn eigen sterke geest, 

blijft toch altijd dat gemis 

juist dat voel ik dan vandaag het meest. 

Leren omgaan met ‘alles anders’, 

een onvoorstelbaar taaie klus, 

uiteindelijk zullen we ontdekken, zó werkt het voor ons dus.

Genieten juist van kleine dingen, 

accepteren, nooit helemaal, misschien, 

ontmoet ik vast nog eens dat meisje,

en mag ik haar weer gelukkig zien