Still fabulous!
Verbazingwekkend hoe snel, hoe schijnbaar moeiteloos ook, de jaren voorbij gevlogen waren. Bakken vol herinneringen - mooi en ook verdrietig - aan eerste liefdes, ‘brommers kiek’n’, luddevedu, verkering, eerste, tweede of derde huizen, samenwonen, trouwen en soms ook scheiden, kinderen en inmiddels voor sommigen ook al kleinkinderen. En, zoals het leven was, ook de mindere momenten van verloren dierbaren - ouders, broers en zussen, vrienden en vriendinnen, sommigen nog veel en veel te jong -, ziektes, zorgen en ongelukken. Met al die herinneringen en levenswijsheden waren we inmiddels aanbeland in de hoogste categorie van volwassenheid en werd de eerste zestig. 60 en still fabulous! Hoewel dubbel, want het ging zo snel én tegelijkertijd zo dankbaar dat ze het vieren kon, had ook zij het motto ‘Vieren wat je vieren kon, en dan het liefst met alle mensen waar ze van hield.’ Een mooier uitgangspunt was er ook niet. En dus vierden we dat ze 60 werd en was het tijd om de slingers...